Forever at ang Paniniwala Mo

..habambuhay, ikaw at ako ay magkasama…

Kanta ni Yeng. Habang buhay lang. Yun ang sinasabi ng marami. Hashtag WalangForever. Marahil totoo. Totoo sa mga nagtatanggi ng pagkakaroon nito. Kung ako lang ang tatanungin, may hangganan ang buhay. Ang pag-ibig, sa iba’t-iba nitong anyo, nasasaksihan ang paglalaho at pananatili. May panandalian, huwad at wagas.

Panandalian. Sa unang pagkikita nahulog na agad ang puso mo sa kanya. Lumalim sa mga sumunod na araw na pagkakakilala ang pagtingin. At di mo namalayan, nakatingin na rin sya sa ‘yo. Sa totoo lang, pinakamatamis sa bawat namumukadkad na pagsinta ang pagtungo sa aminan. May mga nagtutuloy sa altar pero ang iba parang naakit lang sa isang magandang bagay, pagkuwa’y aayawan na. Napagtantong may ibang hinahanap. Maraming dahilan, maraming katanungan; mahirap sagutin.

Huwad. In short, wala. Katulad nito’y mga palsipikadong papel na hindi mawari kong kailangan ba o ano ba o bakit ba nagkaroon. Maaaring pansalo, panakip o pangbandera lang. Kailanma’y hindi magkakaroon ng makabuluhang kahulugan. Dahil ang kasinungalingan kahit gawan ng dahilan mananatiling kasinungalingan.

WAGAS. Walang makapagsasabi kung anu-ano ang mga pag-ibig na masasabing walang bahid o yung mga hindi magmamaliw. Marahil, ang katotohanan nito ay naroon sa mga nakadadama nito. Hindi lang ng dalawang tao, kundi ng bawat pusong sakop, nakapaligid at yakap-yakap ng pag-ibig na wagas. Nabubuhay kahit daanan man ng kamatayan at daluyong ng pagsubok. Hindi sumusuko. Walang pagkatalo. Laging nagmamahal.

Oo, may Forever. Naniniwala ako. Hindi kailangan ng pares para maramdaman. Ang pag-ibig naman, hindi nasusukat sa bilang, sa lugar, sa pagkatao, sa estado o kung sino ang nagbibigay at pinagbibigyan nito. Ang mahalaga, meron. At tunay.